Εκτός από την κάλυψη της βασικής ανάγκης για ανθρώπινη διατροφή το φαγητό αποτελεί και ένα σύμβολο σε κοινωνικό επίπεδο.
Για παράδειγμα ο Veblen ήδη από το 1899 (The Theory of the Leisure Class) έλεγε ότι οι άνθρωποι που έχουν ελεύθερο χρόνο και μπορούν μαθαίνουν να αναπτύσσουν μια προτίμηση σε ξεχωριστά ήδη φαγητών, κάτι που απαιτεί ενασχόληση με το θέμα και διανοητική σκέψη πάνω στο φαγητό. Έτσι, ενώ το βοδινό ναι μεν χρησιμοποιούταν για να φτιάξει την σούπα σε σπίτια ευγενών της Αγγλίας του προηγούμενου αιώνα, μόνο η σούπα σερβιριζόταν στους ευγενείς και το βοδινό που θεωρούταν κάτι το υποδεέστερο το έτρωγαν οι υπηρέτες!... Στα 1950 οι διανοούμενοι στην Αγγλία προτιμούσαν κόκκινο κρασί με πράσινες σαλάτες την ίδια στιγμή που οι πιο απλοί άνθρωποι έτρωγαν αντιστοίχως ροκφόρ με μαρτίνι.
Στις μέρες μας το λεγόμενο yuppy food είναι μια τάση που συνδέεται με το ασυνήθιστο εξωτικό φαγητό όπως το μεξικάνικο, γιαπωνέζικο, ινδικό, ή με ασυνήθιστους συνδυασμούς φαγητών. Σύμφωνα επίσης με έρευνες, υπάρχουν στο εξωτερικό στερεότυπα που συσχετίζουν το τι φαγητό ή ποτό προτιμούν οι άνθρωποι συγκεκριμένων επαγγελμάτων. Έτσι στις ΗΠΑ π.χ. θεωρείται ότι όσοι είναι πραγματικοί επαγγελματίες πίνουν γαλλικό κρασί ενώ ανειδίκευτοι εργάτες πίνουν μπύρα Miller μπύρα....
Γενικότερα το φαγητό επιτελεί έναν μεγάλο ρόλο μέσα σε ένα άρρητο σημειωτικό σύστημα που επιδρά με άλλα αντίστοιχα σημειωτικά συστήματα άλλων δραστηριοτήτων και τομέων της ζωής μας όπως και με τα συστήματα αξιών. Για παράδειγμα, το φαγητό επιτελεί ρόλους ανάλογα με τις επικρατούσες θεωρίες υγείας, με τα εορταστικά έθιμα, με την διαφήμιση, τα στερεότυπα, την κοινωνική ομάδα, την εποχή και την γεωγραφία.
Σύμφωνα με τα παραπάνω αξίζει ίσως να σκεφτούμε ξανά υπό το παραπάνω πλαίσιο που οφείλεται αυτή η άνθηση των εκπομπών μαγειρικής που βλέπουμε σε όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς στην Ελλάδα τα τελευταία 5-6 χρόνια. Ίσως σημειολογικά εκφράζεται μια τάση/φόβος για την οικονομική κρίση;
Αξίζει κανείς να σκεφτεί τα δικά του συμπεράσματα στο παραπάνω ερώτημα σκεπτόμενος μέσα στο πλαίσιο του ερωτήματος τι συμβολίζει το φαγητό στις μέρες μας.
Επίσης στο ίδιο πλαίσιο τι σημαίνει συμβολικά ότι διασκεδάζω και τρώγω παραδοσιακά φαγητά σε μια παραδοσιακή κρητική ταβέρνα; Συνάντηση με γνώριμους ανθρώπους, μια άρρητη συνάντηση με την παράδοση, ή απλά γεύσεις που μας κάνουν να θυμόμαστε τα παιδικά μας χρόνια και την γιαγιά μας στο χωριό;
Για παράδειγμα ο Veblen ήδη από το 1899 (The Theory of the Leisure Class) έλεγε ότι οι άνθρωποι που έχουν ελεύθερο χρόνο και μπορούν μαθαίνουν να αναπτύσσουν μια προτίμηση σε ξεχωριστά ήδη φαγητών, κάτι που απαιτεί ενασχόληση με το θέμα και διανοητική σκέψη πάνω στο φαγητό. Έτσι, ενώ το βοδινό ναι μεν χρησιμοποιούταν για να φτιάξει την σούπα σε σπίτια ευγενών της Αγγλίας του προηγούμενου αιώνα, μόνο η σούπα σερβιριζόταν στους ευγενείς και το βοδινό που θεωρούταν κάτι το υποδεέστερο το έτρωγαν οι υπηρέτες!... Στα 1950 οι διανοούμενοι στην Αγγλία προτιμούσαν κόκκινο κρασί με πράσινες σαλάτες την ίδια στιγμή που οι πιο απλοί άνθρωποι έτρωγαν αντιστοίχως ροκφόρ με μαρτίνι.
Στις μέρες μας το λεγόμενο yuppy food είναι μια τάση που συνδέεται με το ασυνήθιστο εξωτικό φαγητό όπως το μεξικάνικο, γιαπωνέζικο, ινδικό, ή με ασυνήθιστους συνδυασμούς φαγητών. Σύμφωνα επίσης με έρευνες, υπάρχουν στο εξωτερικό στερεότυπα που συσχετίζουν το τι φαγητό ή ποτό προτιμούν οι άνθρωποι συγκεκριμένων επαγγελμάτων. Έτσι στις ΗΠΑ π.χ. θεωρείται ότι όσοι είναι πραγματικοί επαγγελματίες πίνουν γαλλικό κρασί ενώ ανειδίκευτοι εργάτες πίνουν μπύρα Miller μπύρα....
Γενικότερα το φαγητό επιτελεί έναν μεγάλο ρόλο μέσα σε ένα άρρητο σημειωτικό σύστημα που επιδρά με άλλα αντίστοιχα σημειωτικά συστήματα άλλων δραστηριοτήτων και τομέων της ζωής μας όπως και με τα συστήματα αξιών. Για παράδειγμα, το φαγητό επιτελεί ρόλους ανάλογα με τις επικρατούσες θεωρίες υγείας, με τα εορταστικά έθιμα, με την διαφήμιση, τα στερεότυπα, την κοινωνική ομάδα, την εποχή και την γεωγραφία.
Σύμφωνα με τα παραπάνω αξίζει ίσως να σκεφτούμε ξανά υπό το παραπάνω πλαίσιο που οφείλεται αυτή η άνθηση των εκπομπών μαγειρικής που βλέπουμε σε όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς στην Ελλάδα τα τελευταία 5-6 χρόνια. Ίσως σημειολογικά εκφράζεται μια τάση/φόβος για την οικονομική κρίση;
Αξίζει κανείς να σκεφτεί τα δικά του συμπεράσματα στο παραπάνω ερώτημα σκεπτόμενος μέσα στο πλαίσιο του ερωτήματος τι συμβολίζει το φαγητό στις μέρες μας.
Επίσης στο ίδιο πλαίσιο τι σημαίνει συμβολικά ότι διασκεδάζω και τρώγω παραδοσιακά φαγητά σε μια παραδοσιακή κρητική ταβέρνα; Συνάντηση με γνώριμους ανθρώπους, μια άρρητη συνάντηση με την παράδοση, ή απλά γεύσεις που μας κάνουν να θυμόμαστε τα παιδικά μας χρόνια και την γιαγιά μας στο χωριό;
RSS Feed
